Na czym polega diagnostyka wady refrakcji?

Najprościej mówiąc refrakcja jest to załamanie światła, dzięki któremu człowiek jest w stanie wyraźnie widzieć obraz. Światło wpadające do oka ulega skupieniu i trafia do siatkówki. Dzięki temu zjawisku wyraźnie widzimy przedmioty, oczywiście, jeśli dana osoba nie doświadcza zaburzeń, czyli nie ma wad wzroku. A w jaki sposób możemy zdiagnozować wadę wzroku?


Kilka słów o refrakcji

Promienie świetlne załamują się po odbiciu od obserwowanego przedmiotu. Najpierw docierają do rogówki, czyli przedniej, przeźroczystej ściany oka. Dalej trafiają do soczewki i siatkówki. Tutaj powstają impulsy, które są przenoszone poprzez działanie nerwów wzrokowych do mózgu. Podczas tej wędrówki promienie są załamywane na rogówce oraz soczewce, dzięki czemu widzimy wyraźnie.

 

Jak zdiagnozować refrakcję

W diagnostyce wad refrakcji wykorzystywane są dwie metody subiektywna i obiektywna. Metoda subiektywna zwana metodą Dondersa polega na dobieraniu, począwszy od najsłabszej, soczewek rozpraszających do patrzenia w dal. Taka najsłabsza soczewka, przy której klient widzi ostro ustala miarę krótkowzroczności. Jeśli badamy nadwzroczność, to rozpoczynamy od silnych soczewek skupiających. Ta metoda jest nieskuteczna u osób ze skurczem akomodacji, astygmatyzmem i u dzieci, które fizjologicznie mają silną akomodację.

Druga metoda, metoda obiektywna zwana skiaskopią lub retinoskopią polega na stosowaniu leków znoszących akomodację. Do oka dodaje się krople zwane tropikamidami lub atropiną. Ta metoda bazuje na zjawisku różnego odbijania światła przez dno oka w po szczególnych wadach wzroku. Przy oświetlaniu oka powstaje odblask i tzw. cień źrenicy. Jeśli odblask i cień poruszają się zgodnie to można zdiagnozować nadwzroczność. Przy krótkowzroczności biegną one w odwrotnych kierunkach. Gdy nie występuje żadnej ruch cienia mamy krótkowzroczność -1D.